Eenzame rijkdom
Ik voel me als een voetballer die naar een nieuwe stad verhuist. Spreek de taal niet, genoeg geld om luxe te eten en Audi voor de deur. Het enige waar het aan ontbreekt zijn mijn voetbalkwaliteiten.
Wat ik eigenlijk bedoel: je kan veel bezit hebben maar zonder andere mensen kan het soms saai zijn. Nu vind is het wel even lekker alleen maar ik moet mijn keel schrapen om weer iets te zeggen. Na een halve dag niet praten krijg ik dat altijd, de eerste woorden zijn dan moeizaam. Strottenhoofd even smeren met Rioja en de eerste woorden spaans komen er dan voorzichtig weer uit.
Alleen uit eten.
Ik zit nog in dubio. Enerzijds toont het zelfredzaam en stoer als je alleen in een restaurant zit. Anderszijds komt de vraag bij me op: Waar zijn je vrienden of familie? De afgelopen dagen heb ik meermaals een houding moeten geven aan het ”alleen zitten”. Vaak werd ik aangekeken en voel ik de intresse. Is hij hier voor zaken? Want plezier maak je met meerdere. Ik kan oprecht zeggen dat alleen eten een andere beleving is. Je hoeft je niet aan te passen en kan altijd naar het toilet, om nog maar te zwijgen over het lezen van een boek tijdens het eten. Probeer het maar eens.
Na de heerlijke brunch aan zee werd het tijd voor een rondje. Een rondje op de welbefaamde jan Janssen (fiets). De fiets die mij van Amsterdam naar Barcelona heeft gebracht. Na de fiets te hebben opgelapt zitten de eerste 40 kilometer er weer op. Zon in het gezicht en de molen laten draaien. Kan toch weinig tegen op. De vrijheid wordt gevoeld.
